Kiedy postanowiono skonstruować na nowo listę siedmiu cudów świata, nie było wątpliwości, że indyjskie Taj Mahal powinna się na niej znaleźć. To perła architektury i symbol Indii. Nie bez powodu nazywana jest też największym pomnikiem miłości na świecie.

Taj Mahal znajduje się w Agrze, to około 200 km od Delhi. Miejsce to jest obowiązkowym punktem wycieczek do Indii – zarówno dla grup turystycznych, jak i dla tych, którzy podróżują samotnie, z plecakiem. Imponująca budowla wpisana jest na listę światowego dziedzictwa Unesco.

Taj Mahal to mauzoleum, jakim indyjski cesarz Szahdżahan postanowił upamiętnić swoją żonę, która zmarła podczas porodu ich czternastego dziecka. Budowa ogromnego kompleksu rozpoczęła się w 1632 roku, rok po śmierci cesarzowej Mumtaz Mahal – naprawdę nazywała się inaczej, ale nadano jej imię oznaczające „perłę pałacu”. Cesarz uczcił pamięć ukochanej żony dwuletnią żałobą narodową, podczas której poddanym nie wolno było nie tylko bawić się, ale też… używać perfum. Warto przy tym wspomnieć, że tak upamiętniona kobieta nie była bynajmniej jedyną żoną cesarza. Zgodnie z tradycjami Islamu miał on trzy małżonki. Jednak tylko jedna została uczczona w tak wyjątkowy sposób.

Prace nad grobowcem cesarzowej zajęły aż 22 lata. Wedle niektórych przekazów, choć jest to architektura typowa dla kultury muzułmańskiej, w jej powstaniu mieli też udział europejscy twórcy z Włoch i Francji. Oficjalna wersja historii Taj Mahal przyjmuje jednak, że budowla od początku do końca jest dziełem samego cesarza. Krąży też legenda powtarzana przy wielu szczególnie imponujących budowlach światowych, jakoby cesarz po ukończeniu Taj Mahal kazał obciąć palce budowniczym, by nie wykorzystali już nigdy swojego talentu do stworzenia czegoś równie pięknego – mauzoleum poświęcone ukochanej żonie miało pozostać wyjątkowe. Gdyby legenda ta była prawdziwa prawdopodobnie nie powstałaby tradycja, wedle której kolejni potomkowie budowniczych Taj Mahal biorą udział w pracach wokół mauzoleum.

Olśniewający pomnik miłości

Taj Mahal już z daleka olśniewa swoją wielkością i rozmachem, z jakim zostało zaprojektowane. Z oddali widać główną część pokryta kopułą oraz ogromną bramę, która jest symbolem wejścia do raju. Podobną symbolikę, charakterystyczną dla kultury muzułmańskiej ma też ogród perski otaczający mauzoleum. Głównej części budowli towarzyszy kilka meczetów, wyróżniają się też cztery minarety, czyli wieże, z których muezini wzywają wiernych do modlitwy. Elementem kompozycji są też kanały wodne.

Olśniewający wygląd kompleksu Taj Mahal to efekt materiałów, których użyto do jego budowy. Na potrzeby stworzenia mauzoleum cesarzowej z odległości kilkuset kilometrów sprowadzono jasny marmur, który jednak ściemniał pod wpływem czynników atmosferycznych. Do dekoracji zdobiących ściany użyto też czarnego marmuru oraz szlachetnych i półszlachetnych kamieni, które skrzą się w słońcu, potęgując efekt orientalnego bogactwa. Z tego względu warto wybrać się na zwiedzanie Taj Mahal o wschodzie lub o zachodzie słońca, gdy budowla lśni szczególnie pięknie. O poranku możemy też uniknąć tłumów turystów, jakie z pewnością spotkamy to w środku dnia. Zwykle po ogrodach mauzoleum spacerują tylko zakochane pary – trudno o lepsze miejsca na randkę niż jeden z największych pomników miłości na świecie.

Planując zwiedzanie Taj Mahal trzeba pamiętać, że obiekt jest zamknięty dla turystów w piątki. Tego dnia wierni modlą się w tutejszych meczetach. Ci, którzy marzą o zobaczeniu tej niezwykłej świątyni nocą, musza sprawdzić, kiedy przypada pełnia księżyca. W tę jedną noc każdego miesiąca taj Mahal jest dostępne dla turystów, choć dozwolony jest wstęp tylko na pół godziny. Podobnie jak w innych indyjskich zabytkach w Taj Mahal obowiązują inne ceny biletów dla mieszkańców i inne – znacząco wyższe – dla zagranicznych zwiedzających.